“อารมณ์ชั่ววูบ ฟุ้งซ่านมากมาย พฤติกรรมแย่ๆที่คอยทำลายนักลงทุน” (One Night Stand Discussion #29)

ในชีวิตการลงทุนของคุณทุกคน ไม่ว่าจะลงทุนในสินทรัพย์ชนิดใดก็ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณคือนักลงทุนในตลาดหุ้น คุณกับเพื่อนๆนักลงทุนของคุณ ย่อมที่จะพูดกันว่า จะทำอย่างไร 

“เมื่อเทรดเดอร์เกิดฟุ้งซ่านกับตัวเองขึ้นมา”

อะไรคือพฤติกรรมและลักษณะของการลงทุน ที่มักจะเป็นบ่อนทำลายตัวของนักลงทุนเอง ซึ่งจะเป็นอุปสรรคด่านสำคัญยิ่ง กับการเป็นนักลงทุนหรือเทรดเดอร์ที่ดีบ้าง คุณอาจจะรู้ คุณอาจจะเคยเจอ ประสบพบด้วยตัวคุณเองมาแล้ว

แต่...คุณก็อาจจะยังทำมันอยู่ดี...หยุด!! แล้วแก้ไขด้วยตัวคุณเองตั้งแต่วันนี้ ก่อนที่มันจะสายเกินแก้ เพราะไม่มีแม้แต่เงินจะให้ลงทุนน่ะครับ

มาว่ากันต่อ...พฤติกรรมแน่ๆมีอยู่ 2 แบบครับ ก็คือ

แบบแรกก็คือ “มัวเมาอยู่กับการเล่นหุ้น”

ขอย้ำว่า สำหรับนักลงทุนที่อยู่ในข่ายที่เรียกได้ว่า “มัวเมา” เท่านั้นน่ะครับ 

เพราะสำหรับผมแล้ว...การ “มัวเมา” ก็เหมือนกับ “การเสพย์ติด” ขั้นรุนแรง อย่างไร้เหตุผลและขาดสติครับ ซึ่งจะแตกต่างกับ “นักลงทุนตัวจริง” ที่ “รัก” และ “ทุ่มเท” กับการเทรดในตลาดหุ้นอย่างแท้จริง

แตกต่างกันอย่างไร?

...คนส่วนใหญ่สามารถเสพย์ติดการเล่นหุ้นได้เหมือนกับการเล่นพนัน ด้วยเหตุผลที่คล้ายๆกัน ไม่ใช่ว่าทุกๆคน จะเข้ามาแสวงหาเฉพาะเพื่อทำกำไรเท่านั้นครับ

บางคนก็เข้ามาเพราะความที่อยากจะลิ้มรสกับ “ความตื่นเต้น” และ “หวาดเสียว” 

และเจ้า “ความอยาก” ที่ว่านี่แหล่ะครับ ที่ทำให้เค้าเหล่านั้นฟุ้งซ่านขึ้นมาได้ มันทำให้คุณผิดพลาด ทำให้คุณหลงผิด และมันสามารถเตะคุณออกจากการลงทุนในตลาดหุ้นไปตลอดกาลได้เลยครับ

ผมอยากให้นักลงทุนและเทรดเดอร์ทุกคนคิดว่า การเล่นหุ้นนั้น ที่จริงแล้วก็เหมือนกับการทำธุรกิจครับ ซึ่งคุณควรจะตระหนักและจดจำฝังใจว่า 

“มันไม่ได้เหมือนกับการเดินเข้า ‘คาสิโน’ สักเท่าไหร่เลย”

เพราะถ้าคุณคิดว่ามันคือการพนันเต็มรูปแบบ และคุณรักความตื่นและความหวาดเสียวในการลงทุนแล้วหล่ะก็ เจ๊งบ๊ง!! แน่นอนครับ

คุณอาจจะทำกำไรได้บ้างจากการเล่นพนัน แต่สุดท้าย “เจ้าของบ่อน” หรือ “เจ้ามือ” ก็จะ “กินเรียบ” อย่างแน่นอน 

เป็นไปได้..ก็จงเลิกพฤติกรรมการเล่นหุ้นและการลงทุนแบบนี้เถอะครับ (ผมเป็นมาแล้ว จึงกล้าที่จะบอกต่อครับ T___T”)

ที่อยากจะแนะนำก็คือ ให้สังเกตุว่า กำไรก้อนโตๆ ก้อนงามๆ ของนักลงทุนนั้น ส่วนใหญ่แล้วจะเกิดจาก “ความอดกลั้น” แทบทั้งนั้นครับ 

อดกลั้นเพื่ออะไร? ก็เพื่อที่จะรอความได้เปรียบและโอกาสในการทำกำไรของตัวคุณเองยังไงหล่ะครับ

เพราะหากคุณอยาก “ตื่นเต้น” หล่ะก็...คุณก็จะไม่มีความ “อดกลั้น” 

คุณจะไม่รอให้โอกาสของคุณมาถึงและคุณก็กำลังทำร้ายตัวเองอยู่อย่างช้าๆ จนคุณไม่รู้ตัว

...กว่าจะรู้ก็เมื่อสาย...ครับ

อีกหนึ่งพฤติกรรมที่เป็นบ่อนทำลายตัวนักลงทุนอีกอย่างของเทรดเดอร์และนักเล่นหุ้นที่ผมถือว่า อันตรายที่สุดของที่สุดก็คือ...สิ่งที่เรียกว่า

“อารมณ์ชั่ววูบ”

เพราะเมื่อไหร่ที่นักลงทุน ตัดสินใจโดยใช้อารมณ์ชั่ววูบจากความสับสนในใจของพวกเขา เช่น การที่นักลงทุนตัดขาดทุน หรือ Cut Loss แล้วตลาดกลับไม่ลงต่อ พวกเขาก็จะเริ่มสับสนขึ้นมาและเรื่มฟุ้งซ่านแบบฉับพลัน และจะทำให้นักลงทุนเหล่านี้ เกิดอาการที่รู้สึกว่าจะต้อง “เอาคืน” หรือที่เรามักจะเรียกว่า “การเล่นหุ้นอย่างหน้ามืด” นั่นเองครับ 

เมื่อความรู้สึกเหล่านี้เข้ามาครอบงำตัวคุณแล้ว..คุณก็จะตัดสินใจ จากอารมณ์ชั่ววูบของคุณเอง ทั้งที่ไม่มีความได้เปรียบอะไรเลยแม้แต่น้อย และมักจะจบลงด้วยการขาดทุนอย่างมากมายนั่นเองครับ

เพื่อไม่ให้อาการเหล่านี้เกิดขึ้นกับตัวคุณอีก ง่ายๆเลยครับคือ คุณควรจะหายใจลึกๆ ถอยออกมา แล้วมองไปที่ตัวตลาดหุ้นจริงๆ อย่าให้ความโลภและอารมณ์ชั่ววูบมาบดบังตัวคุณเอง 

แล้วถามตัวคุณว่า…

 “อะไรคือเหตุผลต่างๆ ในทุกการตัดสินใจที่ผ่านมา ที่ทำให้ตัวคุณเองล้มเหลว”

 

แทนที่จะปล่อยให้อารมณ์พาไป!! กฎง่ายๆสำหรับตัวผมนั้นก็คือ 

“หากคุณกำลังคิดถึงแต่ตัวเอง หรือกำไรขาดทุนที่ผ่านมาแล้ว

คุณกำลังหลงทาง!!

คุณควรจะเพ่งสมาธิและโฟกัสจิตของคุณไปที่ตลาดหุ้น ไม่ใช่ตัวของคุณเอง”

หากคุณทำได้แล้ว รับรองได้ว่าคุณจะประสำความสำเร็จในการลงทุนในตลาดหุ้นอย่างแน่นอนขอรับกระผม 

จากประสบการณ์ส่วนตัวของผมแล้ว...การมีอารมณ์ชั่ววูบไม่ใช่เรื่องที่ผิด เพราะหากเราสามารถแก้ไขและปรับปรุงมันได้...

จาก “อารมณ์ชั่ววูบ” ก็จะแปรเปลี่ยนไปเป็น “สัญชาติญาณ” ในการตัดสินใจได้แน่นอนครับ

Wizard Kid
17 October 2010
23:53 น.